Stapels kerstkaarten wensen Prettige Kerstdagen toe. Dat is lief en aardig, maar Prettig is het allerminst wanneer je net als ik vergeten ben dat de Kerstdagen 2 dagen telt! Daags na Sinterklaas ben ik al vol goede moed aan de kerstvoorbereidingen begonnen. Binnen enkele dagen had ik zelfs het Kerstmenu al samengesteld: een 5-gangendiner met als klapstuk een Beef Wellington en als afsluiter de ijsbombe Siberienne! Één dag voor Kerst vergeet deze ‘simpele ziel’ het kerstdiner voor op Eerste Kerstdag! Paniek! Een hard gelag voor mij en nog een harder gelach om deze stupiditeit. Na mijn capriolen bij de Ikea en Primark, besloten mijn mannen de zaterdag voor hun rekening te nemen. Geen zorgen, werd mij verzekerd en gedrieën verdwenen zij richting supermarkt.....
Vanmorgen aan het traditionele Kerstontbijt kreeg ik zowaar een enorm groot cadeau…. Terwijl ik het uitpakte, slaakte onze Spuit Elluf al een zucht van opwinding en zonder blikken of blozen vertelde hij: ‘…mam..maakt maar kennis met Harry’! Harry???? Jawel, Kale Harry de KerstKalkoen… Opnieuw paniek want wat moet ik nou toch met zo’n joekel van een kalkoen, we zijn maar met 4 personen! Akkoord, weliswaar 4 personen waarvan 2 pubers die beslist kunnen worden bestempeld als carnivoren.
Nu laat ik me niet zo snel gek maken door de mannen, en dus na het Kerstontbijt heb ik mijn mouwen opgestroopt en Harry uit zijn verpakking gehaald. Nog voor ik Harry echt onderhanden nam, heb ik even gevraagd om de ovenplaat aan te geven. Met Kale Harry op de plaat liep ik richting de oven…… ARGGGGHHHHhhhhh….. Kale Harry was té groot en paste niet in de oven! Met passen en meten was er maar één oplossing Kale Harry zal niet alleen een make-over krijgen maar ook stevig verbouwd moeten worden en de ribben moet toch echt worden gebroken. Eigenlijk dus een schoonheidsbehandeling met de nodige verbouwingen zoals gewoon is voor de diva’s anno 2011 alias Marijke Helwegen en natuurlijk Madame La Brad…….
De nieuwsgierige ogen van onze Spuit Elluf en Wijsneus volgden mijn gang naar de keuken met nog steeds Kale Harry op de ovenplaat. In de keuken leunden ze gebroederlijk op het aanrecht en keken toe. De keuken veranderde al spoedig in een ware resort voor kaalgeplukte gevogelte compleet met koude douches, kruidenbad, ontharingsrituelen, een stevige massage, speciale oliën en zelfs een operatietafel voor de nodige ingrepen! Harry werd nog eens goed nagekeken, onder de oksels, de benen en tussen de dijen. Hier en daar moest Kale Harry toch nog flink worden aangepakt! Met venijnige korte rukjes werden de laatste veren van het lijf gerukt, een harsbehandeling op een gespierde borstkast was er niets bij.
De ogen van de mannen werden steeds groter toen ze me heel behendig met een speciale gevogelte schaar de aanval op Kale Harry inzette. Om het vel zo veel mogelijk in tact te laten, voelde ik al masserende waar de scharnier zou kunnen zitten om zo vakkundig mogelijk Kale Harry letterlijk een pootje te lichten. Met een aantal ferme knippen werd uiteindelijk Kale Harry aan beide poten geamputeerd. Achter mij waren kreten van afschuw hoorbaar toen ik met mijn handen en mijn volle gewicht op de borstkast drukte. De mannen vroegen zich af waarom ik verwoeste pogingen ondernam om Kale Harry alsnog reanimeren. Toen eindelijk de langverwachte krak klonk, lag Harry er in ieder geval een kleine 5 cm lager en kon Kale Harry in zijn nieuwe onderkomen worden gepast. Het resultaat was naar volle tevredenheid en eindelijk kon ik met mijn handen onder het vel van Kale Harry te werk gaan. Het vel rekte mee en tevreden merkte ik op dat deze stoere uit de kluiten gegroeide kip wel ruim in z’n jasje zat. De botermengsel die onder het vel werd aangebracht deden de mannen denken aan een botox behandeling van Kale Harry.
Kale Harry heeft alle behandelingen rustig ondergaan. Na een flinke insmeerbeurt over het hele lijf, leek Kale Harry geheel tevreden. Om precies 3 uur vanmiddag betrad hij zijn nieuwe hete onderkomen. Een half uur per pond …Harry lag daarom zeker 3 uur lang een heerlijk warme kruidenbad bij te kleuren! Rond de klok van 7 uur kwam Harry aan tafel. Zijn mooie bruine huid werd geaccentueerd door de blinkende zilveren schaal. Voor slechts vijf minuten heb ik voor Harry tijd kunnen rekken, maar de liefde van de man gaat toch door de maag….. We hebben maar al te graag en met heel veel trek van Harry afscheid genomen. Gek genoeg, maar ook voor mij smaakte Harry gelukkig gewoon naar een lekker stuk vlees. Dat komt natuurlijk omdat wij Kale Harry niet in levende lijve hebben gezien……...
